Een gewone vrouw met trouwplannen vertelt haar verhaal. Zij is in haar jeugd seksueel misbruikt en vertelt welke gevolgen dit had en heeft op haar relatie, zeker rondom haar trouwdag.

Trouwen: daar denkt elk meisje over na. Als slachtoffer van seksueel misbruik dacht ik daar ook over na. Wel schoof ik het altijd voor mij uit. Als mijn vriendinnen het over relaties hadden, zei ik: ‘Wanneer hij komt, zeg ik geen nee, maar ik ben er ook niet naar op zoek.’ Natuurlijk leek het mij ontzettend mooi om verkering te hebben en te trouwen, maar het gaf mij ook veel angst. Ik was bang voor de verandering in mijn leven die dan zou komen. Verkering, intimiteit, lichamelijk contact, open zijn, over gevoelens praten, je durven geven; dat waren dingen die door mijn hoofd spookten als ik dacht aan trouwen.

Een relatie

Toen kwam mijn vriend, die over een poosje mijn man wordt, in mijn leven. Er ging van alles door mijn hoofd. Ik ontmoette hem in onze kerkelijke gemeente. Een leuke jongen, maar voor mij? Dat durfde ik niet te hopen. Ik was onzeker over mezelf en vroeg mezelf af: kan ik wel van iemand houden? Wil hij echt wel zo iemand als ik? Er zijn toch veel meer andere meiden die leuker zijn dan ik? Durf ik mezelf wel helemaal te geven aan een man? Ik was ook bang voor de emoties uit mijn verleden. Wel had ik voor mezelf bedacht dat ik over mijn verleden wilde vertellen voordat wij verkering zouden krijgen. Ik vond dat hij dit moest weten omdat het nog zo’n onderdeel was van mijn leven.

Openheid over het verleden

Nadat wij elkaar drie keer hadden gezien, had ik besloten dat ik het de volgende keer zou vertellen. Zo brak onze vierde ontmoeting aan. Ik was erg gespannen. We ging pizza eten en een rondje wandelen. We gingen even zitten op een bankje en ik dacht: nu ga ik het gelijk vertellen, anders maak ik het alleen maar moeilijker. ‘Ik moet je iets vertellen over mijn verleden, wat ik wel heel erg moeilijk vind.’ zei ik. ‘Ik weet het al,’ zei hij. ‘Dat je een eetstoornis gehad hebt.’ Gelijk schoot door mijn gedachten: hoe weet jij dat? Maar ik zei: ‘Ja, dat is waar, maar dat komt ergens vandaan en dat wil ik graag met je delen, daar heb jij recht op. Schrik niet, ik ben seksueel misbruikt.’ Het was even stil, heel stil. Voor mij voelde het als een bevrijding om het te vertellen.

Van mijn elfde tot mijn dertiende levensjaar werd ik (bijna) wekelijks misbruikt door mijn tien jaar oudere broer. Elke week weer gebeurde datgene waar ik niet onderuit kon komen. Ik voelde dat mijn vriend voorzichtig een arm om mij heen sloeg. Ik durfde het toe te laten omdat ik mij bij hem op mijn gemak voelde. Dit was een bijzonder moment, aanrakingen van een man of jongen ging ik normaal liever uit de weg. We hebben er veel over gepraat en dat was goed. Het voelde goed om te weten dat mijn verleden er mocht zijn. Niet lang daarna vroeg hij mij verkering, uit de grond van mijn hart zei ik ‘ja.’ Ook als we gaan trouwen, wil ik niet anders dan ‘ja’ zeggen!

Het verhaal dat ik mijn vriend vertelde, raakte hem. Zijn ouders merkten dat er iets was en vroegen ernaar, waarna hij mijn verhaal vertelde. Daar schrok ik wel van, ik wist niet direct of ik dat wel wilde. Nu ben ik er blij mee, want van hen krijg ik ook steun. Mijn verleden met seksueel misbruik hoef ik niet alleen te dragen. God plaatst mensen op mijn weg met wie ik het mag delen. Het was heel spannend om te delen, maar ik heb er geen moment spijt van gehad. Seksueel misbruik verbergen voor iemand die jou liefde wil geven is onmogelijk.

Samen verder

De manier waarop mijn vriend met mijn verleden omgaat is heel bijzonder. Aan het begin van onze relatie ging het vaak over mijn verleden. Dat kwam omdat ik het bijvoorbeeld moeilijk vond dat hij zo lief voor mij was en omdat lichamelijk contact iets was wat heel veel met mij deed. Ik had last van veel herbelevingen en trilde vaak van spanning.

Ik was blij met de therapie die ik had, daar kon ik mijn vragen stellen. Ook leerde ik daar dat ik kon delen waar ik mee zat als iets mij raakte of moeilijk was. Mijn vriend kon dat niet weten als ik het hem niet vertelde. Doordat ik open leerde zijn ging hij mij beter begrijpen.

Mijn vriend staat altijd voor me klaar. De combinatie van mijn verleden met een relatie nu blijft moeilijk. Ik ben beschadigd, ik ben kapot gemaakt op het terrein wat prachtig door God geschapen is. Mijn intiemste geheim, dat ik alleen zou willen delen met de man met wie ik door het leven zou gaan, is kapot gemaakt. De littekens hiervan blijven, maar er is wel ruimte voor genezing. Juist mijn relatie zorgt voor genezing: mijn vriend vindt mij lief, mooi en waardevol. Dit kon ik eerst niet goed begrijpen omdat het niet klopte met mijn zelfbeeld. Intussen heb ik geleerd te genieten van zulke complimenten!

Ik kan mijn vriend niet meer uit mijn leven wegdenken. Hij is zo ontzettend belangrijk voor mij. Ik was heel blij dat ik aan het begin van onze verkeringstijd nog in therapie was. Daar kon ik benoemen waar ik tegenaan liep en wat ik moeilijk vond. Als jij dit leest en iets soortgelijks hebt meegemaakt, schroom dan niet om hiervoor therapie te zoeken!

Aangeraakt worden

Lichamelijk contact vond ik erg moeilijk. Maar zonder vriend had ik het nooit op deze manier, samen met hem, kunnen verwerken. Inmiddels hebben we bijna drie jaar een relatie en leven wij toe naar onze huwelijksdag. Ook dat is heel spannend. Ik ben vaak bang wat het met mij zal doen om seks met elkaar te hebben. Inmiddels weet ik ook heel goed dat ik bij hem helemaal mezelf kan zijn. Hij zal nooit iets doen wat ik niet wil. Ik weet nog niet goed wat het met mij zal doen om geslachtsgemeenschap te hebben. De spanning die ik hierover heb deel ik met mijn vriend. Dat is moeilijk, het is al een lastig onderwerp en het is beladen door mijn verleden van seksueel misbruik. We praten hier samen over.

Vertrouwen is ontzettend belangrijk. Ik wil mezelf ervoor openstellen om werkelijk samen één te worden. Dit had ik vijf jaar geleden nooit gedacht, zelfs niet toen we verkering kregen. Nu kijken we er samen naar uit. We leren elkaar kennen. Elkaar liefhebben en dan lichamelijk contact hebben is iets heel anders dan seksueel misbruik waarin je alleen lustobject of voorwerp voor de ander bent. Dat laatste is afschuwelijk. Ik heb regelmatig herinneringen aan het verleden. Mijn vriend heeft heel vaak tegen mij gezegd op zulke momenten: ‘Ik ben het.’ Herinneringen en gebeurtenissen uit het verleden kan ik niet weghalen, maar het krijgt steeds meer een plek in onze relatie.

Trouwplannen

Nadat ik ten huwelijk was gevraagd was één van de eerste dingen die we deden een gastenlijst opstellen. Ook de naam van de dader kwam langs. Wel of niet uitnodigen? Wat zou er gebeuren als we hem niet uitnodigen? Allemaal vragen die door mijn hoofd gingen, het ging om onze dag. In ons gezin wordt niet gepraat over het verleden tussen mij en mijn broer. Er wordt niet achterom gekeken en zéker de buitenwereld merkt hier niks van. Ten diepste begrijpt mijn familie de impact van seksueel misbruik niet. Ik kan niet verder leven alsof er niets gebeurd is! Ik wordt nog steeds angstig van de blik van mijn broer en krijg van hem liever geen hand. Daarom was het erg lastig om beslissingen te nemen over onze trouwdag.

Uiteindelijk hebben we besloten om mijn broer wel uit te nodigen. De gevolgen van het niet uitnodigen overzagen wij niet, en de sfeer op de bruiloft zou er niet beter van worden. Ik verwachtte dan onenigheid en onbegrip in ons gezin. We hebben afgesproken dat mijn vriend en mijn broer voor de bruiloft nog een gesprek hebben. We willen hem vertellen hoe lastig het ligt om hem te laten merken dat het verleden veel impact heeft. Voor mij is het goed om het op deze manier te doen. De Heere weet ervan en Hij geeft kracht, dat mag ik niet vergeten! Ik wil niet in een houding van wrok of haat tegenover hem staan.

Niets is onmogelijk

Trouwen met een verleden van seksueel misbruik, ja, het is mogelijk! Voor mij is heel belangrijk om over mijn gevoelens en emoties te praten. Ik laat weten wat het met me doet als een ander lichamelijk dichtbij komt, want die ander kan niet voelen wat ik voel. Als jij je herkent in mijn verhaal, wil ik je als tip meegeven: praat met je vriend/vriendin en heb geen geheimen voor de ander. Jouw verhaal mag er zijn en juist door te praten leer je het te verwerken. Jouw vriend/vriendin weet niet wat jij hebt meegemaakt, maar houdt wel van je en wil er voor je zijn. Dit kan alleen als jij jezelf openstelt en zo kunnen jullie samen werken aan een toekomst waarin jullie elkaar tot steun zijn.

De foto’s bij dit artikel zijn gefingeerd. 

© Reformatorisch Meldpunt, 2020
Alle rechten voorbehouden. Zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het Reformatorisch Meldpunt is het niet toegestaan de inhoud van bovenstaand artikel te verveelvoudigen, op te slaan in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar te maken.